موسسه تاریخ و فرهنگ دیارکهن
تنوع یک پدیده جهانشمول است و بسیاری از کشورهای جهان با این مسئله روبه‌رو هستند. کشور ایران نیز به لحاظ ساختار اجتماعی از گروه‌های مختلف قومی، زبانی، نژادی و مذهبی مختلفی تشکیل شده است. از این‌رو قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل پانزدهم بیان می‌دارد که زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است و اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبان‌های محلی، قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آن‌ها در مدارس در کنار زبان فارسی آزاد است. پژوهش حاضر در پی بررسی این پرسش اساسی است که برداشت قوم‌گرایانه از اصل پانزده قانون اساسی چه پیامدهایی را به دنبال دارد؟ فرضیه مطرح شده در پاسخ به سؤال فوق این است که تنوع و تکثر نیروهای قومی می‌تواند موجب رشد و توسعه همگرایی و همسازی فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شود و در جهت تقویت زبان ملی باشد. روش به کار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی است
واژگان کلیدی: قومیت، تکثرگرایی قومی، اصل پانزدهم قانون اساسی، هویت قومی
