هر جا که برند نام ایران
ایرانیم افتخارم این است
از منقبتِ کس نگفتم
لب وانکنم به‌هر کلامی
از طارم نه فلک گذشته است
در پای قیامتی نشستی؟
تا هست زمین و آسمان هست:
شمشیر شهامت آختم من
برهم خورد ار نظام افلاک
سرهای سران چو گوی یکسر
همکار ستمگران نباشید
ما زنده شدیم و جاودانی
رو با دل و جان طلب کن ای جان
دل‌های رمیده آرمیده است
مجموعه‌ شعر من «شهابی»
وصفش به‌زبان کس نگنجد

لازم بود احترام ایران
مائیم و فدای نام ایران
گویم مگر از مقام ایران
وردم همه شد سلام ایران
مُرغی که پرّد به‌بام ایران
ای بی‌خبر از قیام ایران
پایندگی و دوام ایران
گیرم مگر انتقام ایران
پاینده بود نظام ایران
افتاد، به زیر گام ایران
این است به ما پیام ایران
مُردیم اگر به کام ایران
آزادگی و مرام ایران
در سایه‌ مستدام ایران
آراسته شد به نام ایران
این چامه کجا؟ مقام ایران