از جمله جریانهای که به صورت خزنده توسط عوامل برجسته فرهنگی ـ امنیتی شوروی هدایت میشد، ترویج ترکی قفقازی در نشریات و مطبوعات آذربایجان ایران بود. در این دوره برای هرچه مستحکمتر کردن باور وابستگی و برتری فرهنگ و ادب جمهوری آذربایجان شوروی در برابر آذربایجان ایران، شعرا و نویسندگان ایرانی را بر آن میداشتند تا با لهجه و اصطلاحات آن سوی مرز که اغلب روسی بود بنویسند و سخن بگویند (همان).
آیتالله میرزا عبدالله مجتهدی در خاطرات خود به موارد متعددی از این سیاست اشاره کرده است (آیتالله مجتهد تبریزی، ۱۳۸۱: صص ۶۷ و۷۳).
نشر اعلامیهها، اسامی غذاها، اسامی مشاغل، درجات نظامی، اصطلاحات ادبی و … به تبعیت از این سیاست باکوییگردانی ترکی آذربایجانی بود. در گزارشی از تبریز در ایام سلطه فرقه میخوانیم: «… دائم رادیوهای قفقاز را گرفته و سخنرانی که از رادیو بادکوبه و قفقاز میشود به وسیله بلندگو به استماع مردم میرسانند …» (سند شماره ۴۳ ـ۱۷۵ ـ۱۷/۲۹۳).