موسسه تاریخ و فرهنگ دیارکهن
تا پیش از تصویب قانون اساسی مشروطه ترتیبات اصلی هویت ملی ایرانی نظیر پرچم، حدود مرزها و مذهب براساس قانون و قاعده مورد توافق جمعی تعیین نمی‌شد و چه بسا براساس میل نظام‌های سیاسی تغییراتی در آن‌ها ایجاد می‌گردید. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای نخستین بار در اصل ۲۱ (اصل ۱۵ کنونی) موضوع رسمیت زبان فارسی نیز به تصویب رسید اما سابقه تاریخی رسمیت عرفی و همگانی بودن زبان فارسی در نظام اداری و سیاسی بیش از این است.
در این مقاله کوشش خواهد شد براساس گزارش‌های تاریخی سابقه کاردبرد زبان فارسی در نظام اداری و سیاسی ایران در ادوار مختلف تاریخی پیش از شکل‌گیری قوانین مصوب مجلس و براساس عرف جامعه ایرانی بررسی شود.
واژگان کلیدی: زبان فارسی، ایران، رسمیت، هویت ملی، قانون اساسی
