آزادی مطبوعات برای گروه های زبانی و قومی و محلی با توجه به اصل ۱۵ قانون اساسی

توجه به حقوق گروه­های زبانی و قومی از دغدغه های دیرین جنبش حقوق بشر بوده است. اسناد حقوق بشر تاکید دارند که همه مردم از جمله اعضای اقلیت‌های قومی و گروه­های مذهبی حقوق پایه و یکسانی دارند و باید بتوانند بدون تبعیض از این حقوق برخوردار شوند. برخی از حقوق مردمی استاندارد برای گروه­های قومی و دینی اهمیتی ویژه دارند. از جمله این حقوق، اجتماع آزادانه، آزادی دین، آزادی بیان و، آزادی از تبعیض است. که در اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بدان اشاره شده است. اسناد حقوق بشر همچنین شامل حقوقی است که صریحاً به گروه‌های قومی و زبانی مربوط می شوند و از آنها حمایت ویژه‌ی به عمل آورده است.، آزادی عقیده حق تعیین سرنوشت، آزادی بیان و مطبوعات مصونیت‌های مردی، آزادی احزاب و جمعیت‌ها و هم چنین احترام به حق مالکیت و دارا بودن امنیت قضایی از جمله مباحث اساسی حقوق شهروندی است که می­بایست همه افراد بشر صرف نظر از تعلق یا عدم تعلق به اکثریت یا گروه­های زبانی و مذهبی و نژادی از آنها برخوردار باشند و دولت­ها نیز می­بایست ضمن تمهیدات لازم جهت احقاق این حقوق زمینه­های لازم جهت اعمال این حقوق توسط افراد اعم از اقلیت و اکثریت را تامین کند. در این مقاله به آزادی استفاده از زبان‌های محلی و بومی در  مطبوعات با توجه به اصل ۱۵ قانون اساسی خواهیم پرداخت.

واژگان کلیدی: حقوق بشر، گروه­های قومی و زبانی، اقلیت‌های مذهبی، آزادی بیان، آزادی مطبوعات.