بعد از فرستادن نامه مهم شهید ثقهالاسلام به مرحوم آیتاللـه آخوند خراسانی، مراجع و علمای نجف با پیگیری این مسئله تلگرافی آتشین به محمدعلیشاه مخابره میکنند و رونوشت آن را به رئیس انجمن، میرزا محمدتقی میفرستند.
در این تلگراف علمای نجف طی مطالبی پندآمیز، نگرانی خود را از حوادث به وجود آمده اعلام کردند و برای همدردی با مشروطهخواهان با محمدعلیشاه اتمام حجت کردند.
به گزیدهای از این تلگراف بلندبالا و مهم اشاره میکنیم:
«… با آنکه میدانستیم تمام مفاسد حادثه از تحریکات دولت و دولتیان خائن است باز محض حفظ مراتب اغماض نمودیم و از نصح و خیرخواهی خودداری نکردیم تا آنچه را که از او حذر داشتیم واقع شد و رشته اتحاد دولت و ملت به یکباره گسیخت و خائنین دین و دولت خبث باطن را ظاهر ساختند، باز به موجب وظیفه شرعیه در مقام اصلاح کوشیدم تا بلکه رشته گسیخته را دوباره متصل سازیم ولی هنوز مرکب تلگرافات همراهی و مساعدت دولت نخشکید، تلگرافی که تمام الفاظ بیمعنی و سراپا مخالف با قواعد مسلمانی بود رسید.
… آیا برای احدی از مسلمین مخفی است که از بدو سلطنت سلسله قاجاریه چه صدمات فوقالطاقه بر مسلمین وارد آمد و چقدر از ممالک شیعه از حسن کفایت ایشان به دست کفار افتاد، قفقاز و شروانات و بلاد ترکمان از ایران مجزی شد و شیعیان غالب این بلاد با کمال ذلت در دست کفار اسیر شدند و از استفاضه روحانی مذهب محروم ماندند، دو ثلث تمام از ایران رفت و این یک ثلث باقی مانده را هم به انحاء مختلفه زمامش را به دست اجانب دادند، گاهی مبالغ هنگفت قرض کرده و در ممالک کفر خرج کردند و مملکت شیعه را به رهن کفار دادند. گاهی به دادن منحوسه، ثروت شیعیان را به مشرکین سپردند و مسلمین را محتاج آنها ساختند….».