موسسه تاریخ و فرهنگ دیارکهن
توجه به حقوق گروههای زبانی و قومی از دغدغه هاي دیرین جنبش حقوق بشر بوده است. اسناد حقوق بشر تاكيد دارند كه همه مردم از جمله اعضاي اقليت‌هاي قومي و گروههاي مذهبي حقوق پایه و یكساني دارند و باید بتوانند بدون تبعيض از این حقوق برخوردار شوند. برخي از حقوق مردمي استاندارد براي گروههای قومي و دیني اهميتي ویژه دارند. از جمله این حقوق، اجتماع آزادانه، آزادي دین، آزادي بيان و، آزادي از تبعيض است. که در اصل 15 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بدان اشاره شده است. اسناد حقوق بشر همچنين شامل حقوقي است كه صریحاً به گروههای قومی و زبانی مربوط مي شوند و از آنها حمایت ویژه‌ي به عمل آورده است.، آزادي عقيده حق تعيين سرنوشت، آزادي بيان و مطبوعات مصونيت‌هاي مردي، آزادي احزاب و جمعيت‌ها و هم چنين احترام به حق مالكيت و دارا بودن امنيت قضایي از جمله مباحث اساسي حقوق شهروندي است كه میبایست همه افراد بشر صرف نظر از تعلق یا عدم تعلق به اكثریت یا گروههای زبانی و مذهبي و نژادي از آنها برخوردار باشند و دولتها نيز ميبایست ضمن تمهيدات لازم جهت احقاق این حقوق زمينههاي لازم جهت اعمال این حقوق توسط افراد اعم از اقليت و اكثریت را تامين کند. در این مقاله به آزادی استفاده از زبان‌های محلی و بومی در مطبوعات با توجه به اصل 15 قانون اساسی خواهیم پرداخت.
واژگان كليدي: حقوق بشر، گروههای قومی و زبانی، اقليت‌هاي مذهبي، آزادي بيان، آزادي مطبوعات.
